Miedź

Miedź stanowi jeden z mikroelementów koniecznych dla organizmu, lecz związki miedzi w większych ilościach są szkodliwe. W wodach naturalnych związki miedzi występują bardzo rzadko. Woda pochodząca z terenów bagiennych lub torfowych może zawierać znikome ilości miedzi. W wodach powierzchniowych większe ilości mogą pochodzić z zanieczyszczania ściekami przemysłu metalurgicznego lub maszynowego. Miedź może przenikać do wody również z przewodów(rur)i innych urządzeń wykonanych z miedzi, mosiądzu lub brązu, z którymi styka się woda o właściwościach korozyjnych, zwłaszcza w podwyższonej temperaturze. Zwiększone ilości miedzi mogą jednak wpływać niekorzystnie na organizm, powodując m.in. uszkodzenia cewek nerkowych, co jest przyczyną białkomoczu, cukromoczu, a także mocznicy; uszkodzenia wątroby czy mięśnia sercowego. Wskutek katalizującego wpływu na utlenianie nienasyconych kwasów tłuszczowych - niezbędnych człowiekowi - przypisuje się miedzi rolę czynnika wywołującego miażdżycę. Nadmiar miedzi blokuje aktywność wielu enzymów niezbędnych do życia. Uważa się również, że może wywołać anemię wskutek blokowania syntezy hemu, a także wykazuje działanie drażniące na błony śluzowe przewodu pokarmowego i błony układu oddechowego.

W Polsce dopuszcza się w wodzie do picia nie więcej niż 2,0 mg/l Cu. Wartość dopuszczalna, jeżeli nie powoduje zmiany barwy wody spowodowanej agresywnością korozyjną wody dla rur miedzianych.